هاجر صفرزاده ، ملی پوش اصفهانی تیم ملی دو ومیدانی نابینایان وکم بینایان است که از رقابت های پاراآسیایی جوانان به3 نشان طلا دست یافت.
وی پس از کسب این افتخارات در گفتگو با روابط عمومی فدراسیون خاطر نشان کرد: پیش از این در رشته ی کاراته فعالیت می کردم و از سال 96 عضو تیمملی دو ومیداین کم بینایان شدمو در ابتدا در مساباقت جهانی سوییس به عنوان اولین بانوی مدال آوران دونده توانستنم دو نشان طلا کسب کنم و سپس توانستم در بازی های پاراآسیایی جوانان در امارات به نشان 3 مدال طلا دست یابم. پیشتر نیز در رقابتهای جهانی سویس دو نشان طلا به دست آوردم، وی تصریح کرد: افراد زیادی در این مسیر با من همراه بودند و بدون کمک آنها این موفقیت میسر نمی شد.
وی در خصوص فعالیتش در این رشته گفت: شانزده ساله بودم که به دلیل تصادف دچار ضایعه نخاعی و معلولیت شدم. پیش از این حادثه در رشته ی تنیس روی میز فعال بودم و وقتی که شرایط جدید جسمی ام ایجاد شد، می خواستم باز هم رشته ی مورد علاقه ام را ادامه بدهم.
ملی پوش جوان تیم دوو میدانی خاطر نشان کرد:در 12 سالگی متوجه مشکل بیناییم شدم و این حادثه اتفاق بزرگی در زندگی من به شمار می رود و اگرچه سخت و دشواراست اما دریچه ی جدیدی از زندگی را به رویم گشود و حالا که این رشته را بعد از معلولیت دنبال می کنم می توانم بگویم محدودیت های جسمی اگرچه سخت هستند اما می توان با وجود آنها در ورزش و هر کار دیگری موفق بود.
صفرزاده در ادامه گفت: مشکل اینجاست که جامعه ما با قهرمانان معلول آشنایی کم‌تری دارند و اگر آن‌ها بیشتر معرفی شوند، افراد جامعه نیز در برخورد با آنان بهتر عمل خواهند کرد.
دونده سرعتی تیم ملی نابینایان و کم بینایان ایران، گفت: نهایت هدفم در ورزش رسیدن به سکوهای المپیک و پارالمپیک است و امیدوارم هست که روی سکوهای پارالمپیک بروم و مدال خوش‌رنگ کسب کنم و ورزش را هم تا جایی که امکان و توان داشته باشم، ادامه خواهم داد.
ملی پوش دو میدانی کشورمان در پاسخ به این سوال که برای موفقیت از شما چه قدر حمایت میشود گفت: تا حد توان حمایت می‌کنند ولی انتظار این است که ورزشکاران ،خصوصا ورزشکارانی که به نوعی معلولیت دارند را فراموش نکنند.
صفرزاده هدف خود را حضور پرقدرت در بازی های پاراآسیایی جاکارتا عنوان کرد و ادامه داد: رقابت در رده سنی بزرگسالان ۱۰۰ برابر سخت تر از جوانان است، چون کسانی در این مسابقات شرکت می کنند که پارالمپیکی هم بوده اند پس رقابت خیلی سخت است.
وی گفت:در بازی های پاراآسیایی جاکارتا رقابت خیلی سخت تر است و باید از حالا خود را آماده کنم. سطح رقابت بالاست و شانس کسب مدال دارم، اما معلوم نیست مدالم چه رنگی باشد.
قهرمان دو ومیدانی بانوان گفت : گفت: حس خوبی دارم که توانستم به عنوان اولین دختر دونده ایرانی در مسابقات جهانی وآسیایی مدال کسب کنم و امیدوارم توانسته باشم ایرانیان را خوشحال کنم. من همه تلاشم را به کار می‌بندم که پرچم ایران بالاتر برود و با نتایجی که به دست می‌آورم خانواده و جامعه ورزش را شگفت‌زده کنم،مربی من خانم لیلا صفری و پدر و مادرم کسانی هستند که تمام لحظات موفقیتم را مدیون آنها هستم وامیدوارم با مدالهایم و به اهتزاز درآوردن پرچم ایران توانسته باشم ذره ای اززحماتشان را جبران کنم.