رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی در یادداشتی که به مناسبت آغاز هفته جوان در روزنامه ایران منتشر شد، به تشریح فرایند اقناع جوانان از منظر رسانه پرداخت.
یادداشت مازیار ناظمی، رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت ورزش و جوانان برای روزنامه ایران را با هم می خوانیم:


امروز، روز آغازین هفته جوان است؛ جوانانی که دراین روزگار پای LEDهای 40 اینچی می نشینند. از روزگاری که مطیع و مسخ تصاویر سیاه وسفید تلویزیون های قدیمی بودیم زمان زیادی می‌گذرد. همانقدر که این تلویزیون عظیم و با وقار بخش زیادی از خانه کوچک ما را اشغال کرده به همان اندازه هم برای اقناع اعضای خانواده هم کفایت می‌کرد.
گاهی که دنبال دلیل محکم می‌گشتیم به عنوان حرف آخر می‌گفتیم ندیدی تلویزیون دیشب چی گفت!
سال‌ها گذشت و انقلاب ارتباطی و اندیشه دهکده جهانی استاد مک لوهان از راه رسید. در عرصه پرشتاب جهانی شدن مثل همیشه اول کمی سخت گرفتیم (ویدئو و فاکس را به خاطر بیاورید) و بگیر و ببند راه انداختیم و بعد یواشکی با آن ناچار شدیم کنار بیاییم.
حالا دیگر از آنان ارتباط یکطرفه تلویزیون با مخاطبان چیزی باقی نمانده بود روزگار ارتباطی جوان امروز را به مرز تولید محتوا رسانده است مخاطبانی سختگیر و آگاه، جوان مطلعی که اقناع آن با چند خط خبر و تصاویر آرشیوی ممکن نیست.
امروز دسترسی بهتر جوانان به رسانه‌ها و داشتن حق انتخاب در مقابل انواع آنها، کار اقناع آنها را مشکل کرده است و رفتار با آنها را متفاوت می‌کند.
بدون تردید یکی از مهم‌ترین ابزارهایی که می‌تواند در نهادینه کردن توسعه سیاسی اجتماعی و فرهنگی گام اساسی را بردارد، همین رسانه‌ها هستند البته رسانه مطالبه‌گر که بتواند اعتماد مخاطبان جوان را برانگیزد.
این یک واقعیت است که در کشورهای توسعه‌ یافته، کمتر توسعه یافته یا توسعه نیافته معمولاً دو چالش بزرگ وجود دارد. یکی روشن و شفاف نبودن اعمال و حرکت‌ها و دوم بسته بودن و انسداد سیاسی - اجتماعی؛ به نظر من رسانه‌ آزاد و مطالبه‌گر می‌تواند این معضلات را حل کند و با جلب اعتماد مخاطبان و بخصوص جوانان آنها را در تصمیم برای حل مشکلات کشور مشارکت دهد و از انفعال آنها جلوگیری کند.
اگر ما به دنبال توسعه جامعه و جوانان در زمینه‌های مختلف هستیم باید به خواست‌های آنان هم دقت کنیم.
برعکس ورزش که بحران ناگهانی دارد (وقایع بازی تراکتور‌سازی تبریز و نفت تهران) بحران در حوزه جوانان تدریجی است و زمان برای جبران گاهی وجود ندارد.
دسترسی خوب جوانان به شبکه‌های اجتماعی و حضور فعال آنها در سپهر اطلاع‌رسانی ضمن اینکه پدیده مبارکی است گاهی منجر به سرگردانی فکری هم می‌شود که در صورت دریافت نکردن پاسخ مناسب لطمات آن جبران‌ناپذیر است.تصور می‌کنم راهکار درمان این سرگردانی فکری اجازه فعالیت به رسانه‌ها در چارچوب منافع ملی و قواعد حرفه‌ای است. سرگردانی که اگر مهار نشود در بازی بازیگران بزرگ و مسلط شبکه‌های دیگر می‌تواند به سوی تشنج و دست‌کم ناامیدی و انفعال جوان پیش برود.گشایش نسبی فضای رسانه‌ای برای جوانان که از باز تعریف فیلترینگ بسیاری از شبکه‌های اجتماعی و افزایش سرعت اینترنت می‌تواند آغاز شود، قابل پیش‌بینی است که این روند گشایش در شروع با حرکت تندروانه همراه باشد ولی اگر حاکمیت این صبوری را داشته باشد، خود به خود این نوع وضعیت‌ها به یک تعادل می‌رسد و ثمره آن برای جوان و کشور شیرین خواهد بود.