سجاد نیک‌پرست سی‌ام شهریورماه سال ۱۳۶۵ در محله باباعلیشاه (قسمت تل گنبد) بندر گناوه به دنیا آمد. سجاد مادرزادی از ناحیه هر دو چشم کم بینا بود و والدینش از اینکه فرزندشان کم بیناست و از همان کودکی باید عینک بگذارد، بسیار غمگین بودند.
سجاد آرام آرام قد کشید و وارد دوره نوجوانی شد و از همین زمان شروع به ورزش کردن با همسالانش در محله و همکلاسی‌هایش در مدرسه شهید حر خسروی کرد.
آغاز دوران حرفه ای ورزش او مصادف با آشنایی‌اش با هیئت نابینایان و کم بینایان شهرستان گناوه بود و وی از همان آغازین روزهای ورود به هیئت نابینایان و کم بینایان گناوه به رشته پرتاب نیزه علاقمند شد.

در همین دوره بود که با سید عرفان حسینی لیراوی دوست و رقیب و هم تیمی همیشگی خودش آشنا شد و شبانه روز با هم به تمرین کردن پرداختند.
اولین مربی سجاد نیک پرست خدر کشت ورز مربی‌نام آشنای دو و میدانی هیئت نابینایان و کم بینایان استان بوشهر بود و چون در تمریناتش به خوبی درخشید و رکورد خوبی از خود به جای گذاشت مستقیما راهی مسابقات کشوری در مشهد مقدس شد و توانست در آنجا مقام نائب قهرمانی را از آن خود کند؛ این تازه آغاز درخشش ابر مرد محله بابا علیشاه بندر گناوه بود و تازه وارد دنیای قهرمانی شد که تا به حال نیز ادامه دارد.
محال است کسی نام پارالمپیک را شنیده باشد ورزش نابینایان و معلولان را دنبال کند و نام ابرمرد پرتاب نیزه پارالمیک لندن و ریو را نداند و او کسی جز سجاد نیک پرست نیست .
نیک‌پرست با اشاره به مدال های رنگارنگ خود عنوان کرد: دو مدال آسیایی، دو مدال نقره پارالمپیک، ۴ مدال جهانی، بیش از ۱۰ مدال بین المللی، بیش از ۳۰ یا ۴۰ مدال کشوری در میادین مختلف گرفته ام خوشحالم که دینم به کشورم را ادا کردم.
وی اظهار کرد: یک ورزشکار یک دوره در اوج است ولی من ۱۰ سال است در اوجم و از این مساله بسیار خرسندم.
وی تصریح کرد: تنها مدال آور کم بینایان و نابینان کشور در دو و میدانی و دررشته پرتاب نیزه در پارالمپیک هستم و تا کنون ورزشکاری در این سطح نداشتیم و بلندترین پرتاپ در ایران از آن من بود و دو دوره در پارالمپیک مرد نقره ای نسبت گرفته ام.
نیک پرست عنوان کرد: در پارالمپیک لندن از ناحیه آرنج حدود سه سال آسیب دیدگی داشتم شکر خدا موفق به کسب مدال نقره شدم و در پارالمپیک ریو نیز از ناحیه کشاله ران مشکل داشتم و باز هم با نگاه خاص خدا و دعای مردم موفق به کسب مدال نقره پارالمپیک ریو شدم. و کمک پزشک تیم و مربی ام باعث شد به شرایط خوبی برسم. از طرفی خانواده ام هم خیلی سختی کشیدند و دوری های زیادی را تحمل کردند. خوشحالم که با مدال توانستم دل آنها و مردم کشورم را شاد کنم.
در بازی های کشورهای اسلامی که امسال حضور داشتم در ماده پرتاب نیزه کلاس F۱۲ مسابقه دادم که حریفانی از ازبکستان و کرواسی حضور داشتند و من دوم شدم. در این مسابقه حدود ۶۰ متر پرتاب کردم درحالیکه در رکوردگیری که برای حضور در این مسابقات انجام شد، ۶۲ متر و ۵۶ سانتی متر پرتاب کرده بودم.
وی افزود: سطح مسابقات بالا بود به طوریکه یکی از حریفانم ۷۰ متر پرتاب کرد و رکورد جهان را به میزان ۴ متر ارتقا داد.

عضو تیم ملی نابینایان و کم بینایان کشورمان اظهار داشت: در آخرین حضورم که رقابتهای جهانی لندن بود با پرتاب 61 متر و 88 سانتی متر باز هم نشان نقره را کسب نمودم.
نیک پرست در پایان ضمن تبریک روز جهانی نابینایان خاطرنشان کرد: هدف بلند مدت من این است که در بازی های پاراآسیایی جاکارتا رکورد خوبی به ثبت برسانم. من از ناحیه پا آسیب دیده هستم اما تلاش می کنم عملکرد خوبی داشته باشم.